SENSİZ OLMUYOR
Ayrılığın vakti daha dün iken,
Ruhuma kara bir bulutsun çöken,
Yaylı yatak oldu tenime tiken.
Kokun alınmıyor dön yavaş yavaş.
Sofrada yemekler sanki bir zehir,
Güneş doğar ama,gönle gecedir,
Bu bir hayat mıdır ölüm mü nedir?
Sensiz olunmuyor dön yavaş yavaş.
Müzik dinliyorum vermiyor coşku,
Çok güzeller gördüm tatmadım aşkı,
Şenlikler bir zulüm,bu nasıl iş ki?
Cevap bulunmuyor,dön yavaş yavaş.
Nasıl günün geçer orda Nazım’sız?
Mehtap,deniz,yeşil hepsi anlamsız,
Gittiğim her taraf harap,ıpıssız,
Sensiz kalınmıyor,dön yavaş yavaş.
16.07.1998 PERŞEMBE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder